po schodach w dół

См. также в других словарях:

• schody — blp, D. schodydów 1. «konstrukcja, będąca zwykle częścią budowli, składająca się z szeregu stopni, często z poręczami, umożliwiająca przechodzenie z jednego poziomu na inny» Betonowe, drewniane, kamienne schody. Główne, wewnętrzne, kręte, strome …   Słownik języka polskiego

• zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… …   Słownik języka polskiego

• zlecieć — dk VIIa, zleciećcę, zleciećcisz, zleć, zleciećciał, zleciećcieli zlatywać ndk VIIIa, zleciećtuję, zleciećtujesz, zleciećtuj, zleciećywał 1. «lecąc opuścić się, osiąść niżej; sfrunąć» Gołębie zlatywały z dachu na parapet. 2. «spaść z góry na dół,… …   Słownik języka polskiego

• po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… …   Słownik języka polskiego

• pozlatywać — dk VIIIa, pozlatywaćtuje, pozlatywaćtuj, pozlatywaćywał 1. «o wielu ptakach: zlecieć, sfrunąć (w dół)» Wróble pozlatywały z drzewa na ziemię. 2. pot. «pospadać» Szklanki pozlatywały ze stołu. Siedźcie spokojnie, bo pozlatujecie z krzeseł. 3. pot …   Słownik języka polskiego

• serpentyna — ż IV, CMs. serpentynanie; lm D. serpentynayn 1. «droga prowadząca po zboczu góry zakosami, łączonymi za pomocą łuków o stosunkowo małych promieniach; droga górska mająca wiele zakrętów» Wąska, szeroka serpentyna. Do schroniska szli serpentyną. ∆… …   Słownik języka polskiego

• sprowadzić — dk VIa, sprowadzićdzę, sprowadzićdzisz, sprowadzićwadź, sprowadzićdził, sprowadzićdzony sprowadzać ndk I, sprowadzićam, sprowadzićasz, sprowadzićają, sprowadzićaj, sprowadzićał, sprowadzićany 1. «spowodować przybycie kogoś, znalezienie się czegoś …   Słownik języka polskiego

• zbiec — + rzad. zbiegnąć dk Vc, zbiegnę, zbiegniesz, zbiegnij, zbiegł, zbiegli, zbiegłszy zbiegać ndk I, zbiecam, zbiecasz, zbiecają, zbiecaj, zbiecał 1. «biegnąc opuścić się w dół, znaleźć się na dole» Zbiec po schodach, ze zbocza. 2. zwykle dk «ujść,… …   Słownik języka polskiego

• zleźć — dk XI, zlezę, zleziesz, zleź, zlazł, zleźli, zlazłszy złazić ndk VIa, złażę, zleźćzisz, złaź, zleźćził 1. pot. «zejść z czegoś położonego wyżej (zwykle zejść powoli, z trudem); zgramolić się» Leniwie, niezgrabnie, ostrożnie, wolno, z trudem… …   Słownik języka polskiego

• zbiegać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zbiegaćam, zbiegaća, zbiegaćają {{/stl 8}}– zbiec, zbiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc b, zbiegnę, zbiegnie, zbiegnij, zbiegłem, zbiegł, zbiegła, zbiegli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień